Op het moment dat we met de trein aankomen in Lammenschans is het rond 0 graden en het zonnetje schijnt. Om op de route te komen wandelen we eerst naar het Schiekanaal.
We stappen flink door en praten met elkaar over notariële zaken, hoe zien we ons pensioenleven en vervolgstappen voor ons. Het blijkt dat we te ver zijn gelopen. Daarom lopen we een stukje terug tot we afslaan naar de Wielerbaan. Het blijft zoeken naar de rood-witte bordjes. We lopen langs een aantal flats en komen bij een herdenkingszuil van de Limesroute uit. Als we langs het gebouw wandelen zien we een prachtige tuin met een speeltoren. We lopen door de tuin, langs de zijkant eromheen, en gaan via een tunneltje park Matilo in. Vol bewondering blijven we even staan. Aan alle vier de kanten zien we twee torens staan met in het midden van een groot grasveld een prachtig kunstwerk die we even van alle kanten bewonderen. We lopen verder langs het water door een prachtige oude wijk. Zelf ben ik hier nog nooit geweest
al heb ik twee jaar in Leiden gewerkt. Wat een leuke straatjes en bruggetjes. Als we bij een brug uitkomen moeten we ons even oriënteren op het vervolg van onze route. Net als we de brug over zijn begint het te sneeuwen. We duiken onder een luifel bij een voordeur en wachten tot de sneeuwbui over is. We lopen verder de stad in. Vlak voor we bij een kerk uitkomen begint het opnieuw flink te sneeuwen. We duiken een gezellig maar zoals achteraf blijkt wel een duur lunchcafe in. Daar bestellen we een cappuccino met een taartje erbij. Even bijtanken en bedenken of we direct naar het Rijksmuseum voor Oudheden zullen lopen of in een keer door naar het station. Gezien het weer besluiten we direct naar het museum te gaan. 
Voor we bij het museum aankomen komen zien we een poortje en komen uit we op een pleintje met toegang tot de Burcht van Leiden. Deze burcht is een van de oudste burchten in Nederland. Het ronde bouwwerk bevindt zich op een kunstmatige heuvel en kan worden betreden via een zandstenen poort. We lopen voorzichtig de trap omhoog en wandelen even over het ronde binnenplein. Daarna de trap op en langs de vestingmuur verder om verschillende foto’s te maken van de omgeving. Als we weer beneden komen schuilen we even voor een korte sneeuwbui. Daarna lopen we buiten om langs de muur tot we de trap weer naar beneden aflopen.Nog een paar straten en dan komen we uit bij het Rijksmuseum voor Oudheden. Ik ben daar zelf al
een paar keer geweest, maar toen hebben mijn man en ik andere afdelingen bekeken. Nu gaan we naar de 2e verdieping, naar de tentoonstelling "Nederland in de Romeinse tijd". Natuurlijk zien we daar de Helm van Gordon, een bronzen gezichtsmasker wat gevonden was bij fort Matilo. Omdat Gordon ook een krullenbol heeft is het masker naar hem vernoemd. We bewonderen oude munten, vazen en zelfs een van binnen bewerkte doodskist van steen. Daarna lopen we nog even over de afdeling met teksten over mensen die bij fort Vechten materiaal verzameld hebben. Na zo’n anderhalf uur zijn we verzadigd, we nemen bijna niets meer op en gaan naar buiten. Vlak bij het museum is ook de Pieterskerk. Na wat zoeken zien we de ingang van de kerk. Als we binnenkomen blijkt dat we 6 euro pp moeten betalen voor toegang, net iets te veel vinden we.We gaan verder naar het station, waarbij we eerst nog de tuin inlopen rond het wereldmuseum. Het laatste stuk naar de straat is glad. We lopen verder naar het station en genieten van nóg een heerlijke cappuccino.
Omdat we nog een uurtje over hebben voor het eten wandelen we via een andere route door de stad tot we bij de door ons uitgezochte pizzeria uitkomen. De pizza’s en salade smaken uitstekend. Een goede keuze voor een betaalbare prijs. Omdat het buiten donker is zoeken we met de app de weg naar het station. Daar is net als vanmiddag een demonstratie aan de gang. We lopen naar binnen en wandelen even langs de diverse trapopgangen naar de sporen. Behalve voedsel winkels is er weinig te ontdekken, dus gaan we vanwege het lawaai van de demonstrerende groep maar de trap op naar het spoor. Gelukkig komt de trein net binnen zodat we niet in de kou hoeven te wachten. Na een half uur komen we in Utrecht aan. Ik kan blijven zitten maar Marian stapt vlug uit en pakt de trein naar Arnhem en bus naar huis. Wel een geluk dat we ondanks dat beetje sneeuw zijn gaan lopen, want de dag erna, als ik deze blog schrijf is de omgeving rond mijn huis helemaal wit, wel een pracht gezicht.Alle foto's van Leiden Lammeschans - Leiden CS.
